قرص روکشدار برونکوگل گل دارو

• درمان برونشیت حاد و مزمن
• درمان آسم و تنگی نفس.

هر قرص حاوی 16-14 میلی گرم عصاره خشک ریشه اسارون. Asarum europaeum L. می باشد که بر مبنای 2-1 میلی گرم پلی فنل ها، محاسبه شده برحسب کلروژنیک اسید، استاندارد شده است.

روزی سه بار، بسته به شدت بیماری، هر بار 1 تا قرص این دارو گزارش شده است.

مهمترین ماده مؤثره ریشه اسارون مربوط به اسانس آن می باشد که شامل اسارون، ترانس ایزواویژنول، ترانس- ایزوالمیسین می باشد (1). افزون بر این ریشه حاوی ترکیبات سزکوئی هیدروکربن ها و الکل ها است. در ریشه این گیاه همچنین مشتقات اسید کافئیک، اسید کلروژنیک و ایزوکلروژنیک یافت می شود. افزون بر این در ریشه اسارون فلاونودیدهای مختلف نیز وجود دارد.(1).

بطوری کلی برای اسارون خواص خلط آور، ضد اسپاسم برونشها، ضد آسم و مخدر موضعی قائل می باشند (2). اثرات کم کننده سطحی (Surface- Tension- Reducing Effect) ترانس- ایزواسارون و ترانس ایزو متیل اویژنول در مطالعات آزمایشگاهی متعددی به اثبات رسیده است. (2).

مطالعات انجام شده بر روی حیوانات آزمایشگاهی اثرات بارز ضد اسپاسم برونشی گیاه را نشان داده است. همچنین معلوم شده است که اسپاسم ریوی ایجاد شده در خوک توسط هیستامین ها در اثر ترانس ایزواسارون مهار می گردد.

اثر مخدر موضعی ترانس ایزو اسارون و ایزو متیل اویژنول در 10 فرد داوطلب مورد بررسی قرار گرفت و تأثیر آن با بنزوکائین (با اندیکس تخدیری AI=1) مورد مقایسه قرار گرفت. اثر بخشی بسیار قابل توجه هر دو ماده داروئی با اندیکس تخدیری (AI-0.72) برای ترانس- ایزواسارون و اندیکس تخدیری (AI=0.47) برای ترانس- ایزومتیل ایژنول به اثبات رسید (2).

در یک مطالعه بالینی دوسوکور در مقایسه با شاهد اثر اسارون بر روی برونشیت حاد روی 30 بیمار مطالعه شد. در تکمیل بررسی اثر دارو بر روی 30 بیمار با آسم برونشیت هم مورد مطالعه قرار گرفت (2). تعداد 80 %بیماران مبتلا به برونشیت حاد و 58 % افراد با برونشیت مزمن با این دارو درمان شدند. تعداد 68 % بیماران مبتلا به آسم برونشیت هم با این دارو مورد معالجه قرار گرفتند. این آزمایش با استفاده از روزی 3 بار هر بار 2 قرص، بمدت 7 روز به انجام رسید.

مصرف در حاملگی و شیردهی: در موارد حامگلی و شیردهی مصرف این دارو توصیه نمی شود.

1- Graeza L; Uber die Wirkstoffe of Asarum europaeum. 16. Mitt, Die Local anaesthetische Wirkung der Phenylpropanderivative. In: PM 48 (3): 153- 157 (1983). 2- PDR for Herbal Medicines; 3. Ed (2004), pp. 50- 51. 3- Madaus G; Lehrbuch der Biologischen Arzneimittel. Bde 1- 3 (1979). 4- Teuscher E et al; Biogene Gifte, 2. Aulf, (1994).